Ηταν μια ανθρώπινη παλίρροια. Ενας συναισθηματικός σεισμός. Στα Ηλύσια Πεδία, εκεί που κατά την ελληνική μυθολογία αποτελούσαν τμήμα του Αδη και ήταν ο τελευταίος προορισμός της ψυχής των ηρώων και των ενάρετων, εκεί οι Γάλλοι έβαλαν την πρώτη πέτρα, το θεμέλιο της εποχής των νέων.

Η ετικέτα της φανέλας της Γαλλίας με το δεύτερο αστέρι δεν γράφει πια «black, blanc, beur» αλλά «Ελευθερία, Ισότητα, Αδερφοσύνη».

Το Μουντιάλ του 1998, των μαύρων, των λευκών και των Αράβων που αντιπροσώπευαν την Εθνική Γαλλίας, αποδείχτηκε μια ουτοπία ενότητας.

Η νίκη του 2018 είναι η νίκη των νέων της χώρας, που εκπροσωπείται από το χρυσό παιδί της Γαλλίας, τον 19χρονο Κιλιάν Εμπαπέ.

«Εμπαπέ για πρόεδρος», δονούσε το σύνθημα των χιλιάδων Γάλλων που περίμεναν καρτερικά την άφιξη των χρυσών παιδιών του Ντιντιέ Ντεσάν. Για τρίτη συνεχόμενη ημέρα τα δύο ομορφότερα χιλιόμετρα του κόσμου, η Λεωφόρος Σανζ Ελιζέ μέθυσε από χαρά και περηφάνια. Η Αλωση της Βαστίλλης, ο τελικός, η υποδοχή.

«Τι δύναμη έχει αυτή η ομάδα, τι γενναιοδωρία, τι νιάτα. Τους ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου. Είκοσι χρόνια μετά το πρώτο, αυτό το κατέκτησαν για τη δική μας γενιά. Αυτό είναι για μας», έλεγε ο 21χρονος Πατρίκ.

Τα Ηλύσια Πεδία μετατράπηκαν σε Εκστατικά Πεδία από τους δεκάδες χιλιάδες Γάλλους που ένιωσαν μετά από πολλά χρόνια ένα μεγάλο γεγονός να προκαλεί εθνική συνοχή.

Αγέννητοι το 1998

Αψηφώντας τη ζέστη και τον καυτό ήλιο (30 βαθμοί Κελσίου) περίμεναν υπομονετικά τα νέα ινδάλματά τους, το νέο σημείο αναφοράς της σύγχρονης Γαλλίας.

Νέοι που ήταν αγέννητοι το 1998 ζουν το δικό τους ποδοσφαιρικό παραμύθι. Ο 13χρονος Ούλριχ φώναζε στον πατέρα του που τον συνόδευε πως θα σκίσει όλες τις φανέλες της Γαλλίας με το ένα αστέρι. «Τώρα έχει δύο αστέρια. Αυτή είναι η νέα Γαλλία, η Γαλλία των νέων. Ο Εμπαπέ είναι μόλις 19 ετών», δήλωσε ο νεαρός στην «Λε Παριζιέν».

Οι νέοι ήρωες της Γαλλίας προσγειώθηκαν στο Σαρλ ντε Γκολ οκτώ λεπτά πριν από τις πέντε το απόγευμα τοπική ώρα. Το αεροσκάφος της Air France πέρασε από την υδάτινη αψίδα πριν ανοίξει η πόρτα και εμφανιστεί ο αρχηγός Ούγκο Γιορίς, έχοντας στην αγκαλιά του το Ιερό Δισκοπότηρο.

Το πρώτο merci εκ μέρους των Γάλλων το είπαν η υπουργός Αθλητισμού Λόρα Φλεσέλ, πρώην πρωταθλήτρια στην ξιφασκία, και το προσωπικό του αεροδρομίου.

Οι παγκόσμιοι πρωταθλητές κατευθύνθηκαν στη συνέχεια στη Λεωφόρο Σανζ Ελιζέ.

Σε όλη τη διαδρομή από το αεροδρόμιο μέχρι το κέντρο του Παρισιού υπήρχαν σταματημένα αυτοκίνητα και άνθρωποι στον δρόμο να τους επευφημούν.

Στις 19:19 το διώροφο μπλε λεωφορείο με τα δύο τεράστια αστέρια, όσοι και οι παγκόσμιοι τίτλοι της Γαλλίας και τον Πετεινό στο πλάι, έκανε την εμφάνισή του δίνοντας το σύνθημα για τη ναπολεόντεια υποδοχή.

Δεκάδες αστυνομικοί έτρεχαν παράλληλα με το λεωφορείο δημιουργώντας μια ανθρώπινη ασπίδα, ενώ οι ποδοσφαιριστές χάθηκαν μέσα σε ένα σύννεφο καπνού από τα δεκάδες καπνογόνα.

Ενα σμήνος αεροσκαφών ζωγράφισε στον ουρανό τα τρία χρώματα της γαλλικής σημαίας, το κόκκινο, το λευκό και το μπλε εκτοξεύοντας την ένταση στη γη.

Το λεωφορείο της νίκης χρειάστηκε 23 λεπτά για να φτάσει στο προεδρικό μέγαρο. Εκεί τους υποδέχτηκε το προεδρικό ζεύγος με τον Εμανουέλ Μακρόν να αγκαλιάζει ένα ένα τα μέλη της αποστολής που έμοιαζε περισσότερο με ροκ μπάντα παρά με ποδοσφαιρική ομάδα.

Η κορυφαία στιγμή ήταν όταν ανέβηκαν τα σκαλοπάτια στην είσοδο του προεδρικού μεγάρου για την οικογενειακή φωτογραφία και όλοι άρχισαν να τραγουδούν με πάθος την «Μασσαλιώτιδα». Μετά από μία σύντομη επίσκεψη στο εσωτερικό του μεγάρου, οι πρωταθλητές συγκεντρώθηκαν ξανά στα σκαλοπάτια της εισόδου και αποθεώθηκαν από τους εκατοντάδες προσκεκλημένους υπό τους ήχους του τραγουδιού «We are the champions».

Ιδιαίτερα συγκινητική ήταν η στιγμή που ο Πογκμπά πήρε το μικρόφωνο και τραγούδησε το τραγούδι που είναι αφιερωμένο στον ντροπαλό της ομάδας, Ενκολό Καντέ, ο οποίος δεν είχε ακουμπήσει το Κύπελλο μετά τον τελικό μέχρι τη στιγμή που του το πρόσφερε ο Ενζοζί.

Ο Εμπαπέ, ο Παβάρ, ο Βαράν, ο Ερνάντες και οι υπόλοιποι παίκτες άρχισαν να αντιλαμβάνονται αυτά που τους έλεγε τις προηγούμενες ημέρες ο προπονητής τους Ντιντιέ Ντεσάν: πως στο εξής η ζωή τους θα αλλάξει. «Αυτοί οι 23 παίκτες θα συνδέονται για πάντα. Μπορεί να ακολουθήσουν διαφορετικά μονοπάτια αλλά έχουν σημαδευτεί απ’ αυτή τη διοργάνωση».

Πολιτικά οφέλη

Τα προεόρτια της υποδοχής είχαν τυπωθεί στο χαρτί, στους τίτλους των εφημερίδων. «Η πρόκληση μιας ομάδας, η ελπίδα μιας χώρας», σημείωσε η «Μοντ» ενώ η «Λιμπερασιόν» στο κύριο άρθρο της γράφει: «11 παίκτες ενώνουν μια χώρα, είναι ένα λαμπρό ξέφωτο γι’ αυτό το έθνος, το τόσο επιρρεπές στην κακή διάθεση».

Πολιτικοί αναλυτές και δημοσκόποι θεωρούν βέβαιο πως η δημοτικότητα του Μακρόν θα ωφεληθεί από την κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου, όπως συνέβη το 1998 με τον Ζακ Σιράκ.

Λεγεωνάριοι της Τιμής οι νικητές

Με το παράσημο της Λεγεώνας της Τιμής θα τιμηθούν τις επόμενες ημέρες οι ποδοσφαιριστές της Εθνικής Γαλλίας από τον πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν.

Εξι σταθμοί του μετρό μετονομάστηκαν στο μεταξύ προσωρινά προς τιμήν των παγκόσμιων πρωταθλητών.

Ο σταθμός Victor Hugo έγινε Victor Hugo Lloris, παίρνοντας το όνομα του αρχηγού των Μπλε. Ο σταθμός Bercy έγινε Bercy les Bleus, κάνοντας λογοπαίγνιο με το «Merci les Bleus». Ο σταθμός Avron μετονομάστηκε σε Nous Avron Gagne και ο Charles de Gaulle-Etoile σε On a 2 Etoiles. Ο Notre-Dame des Champs σε Notre Didier Deschamps, ενώ ο Champs-Elysees-Clemenceau σε Deschamps Elysees-Clemenceau. Η τηλεθέαση του τελικού του Μουντιάλ που μετέδωσε το TF1 έφτασε το 82,2% επί των ανοιχτών δεκτών και τον παρακολούθησαν 19,34 εκατ. τηλεθεατές. Πρόκειται για φετινό ρεκόρ και έβδομο στην ιστορία της γαλλικής τηλεόρασης. Πρώτο σε τηλεθέαση γεγονός παραμένει ο ημιτελικός του Μουντιάλ του 2006 ανάμεσα στη Γαλλία και την Πορτογαλία, τον οποίο είχαν παρακολουθήσει 22,2 εκατ. τηλεθεατές.

Οι πανηγυρισμοί μετά τη νίκη, την Κυριακή, στιγματίστηκαν από σοβαρά επεισόδια που προκάλεσαν αναρχικά στοιχεία. Σε ξεχωριστά γεγονότα τρεις άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, 292 τέθηκαν υπό προσωρινή κράτηση, ενώ 45 αστυνομικοί και χωροφύλακες τραυματίστηκαν.