Συνεχίζω και σήμερα (ο επίμονος) με βαριά, όπως πάντα στα όρια της ναυτίας, αποστροφή, την ενασχόλησή μου με το θέμα της αναβάθμισης των πολεμικών αεροσκαφών F-16, αλλά αυτή τη φορά, για να απαλλάξω των ευθυνών τον Καμμένο υπουργό Αμυνας. Ειδικότερα επιθυμώ να τον απαλλάξω στο σοβαρό ζήτημά του γιατί πήρε τη δουλειά η γνωστή, και μη εξαιρετέα, από το παρελθόν Lockheed Martin, και όχι άλλη, παρεμφερής, εταιρεία.

Ο άνθρωπος, αγαπητοί μου, δεν ευθύνεται. Η αμερικανική κυβέρνηση του κυρίου Τραμπ είναι αυτή που έδωσε τη δουλειά στη Lockheed Martin.

Το είχε πει, σχεδόν μαντεύοντάς το, προφητικά, σε μια ομιλία του πέρυσι τον Οκτώβριο στη Βουλή, κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου που ρύθμιζε θέματα του υπουργείου Αμυνας. Είχε αναφέρει συγκεκριμένα, για το θέμα:

«Θα σας πω δε ότι ούτε και η εταιρεία που θα κάνει την αναβάθμιση των F-16 είναι δεδομένη. Εμείς κάνουμε διακρατική συμφωνία με την Αμερική. Αύριο μπορεί η Αμερική να πει ότι κρίνει ότι την αναβάθμιση των F-16, αφού είναι διακρατική συμφωνία, θα την κάνει άλλη εταιρεία ή και άλλες εταιρείες.

Η Lockheed είναι αυτή την οποία ζητήσαμε. Σας λέω, λοιπόν, ότι υπήρξε προσφορά και από την Boeing να κάνει την αναβάθμιση. Αυτό δεν θα το επιλέξουμε εμείς. Αυτό θα το επιλέξουν οι Αμερικάνοι και θα μας στείλουν τις προσφορές, γι’ αυτό γίνεται η διαδικασία μέσω των Κυβερνήσεων».

Προφανέστατα λοιπόν, οι Αμερικανοί επέλεξαν για τους δικούς τους λόγους αυτόν τον πάροχο, τον οποίο ζήτησε η κυβέρνηση –δικά του λόγια, του Καμμένου, προηγουμένως –τη Lockheed Martin.

Το ερώτημα που εκ των πραγμάτων τίθεται, είναι το εξής: αφού υπήρχε και άλλη εταιρεία που ενδιαφερόταν να αναλάβει την αναβάθμιση των πολεμικών αεροσκαφών, γιατί δεν είπαμε στους Αμερικάνους (ο πρόεδρος Αλέξης, ας πούμε, ο οποίος τον Οκτώβριο του 2017 λίγο πριν από τη συγκεκριμένη ομιλία Καμμένου είχε επισκεφθεί την Ουάσιγκτον, και συναντήθηκε με τον Τραμπ) «ακούστε να δείτε κύριε Ντόναλντ μου, καταλαβαίνω τι σημαίνει μια συμφωνία μεταξύ κυβερνήσεων, αλλά εμείς είμαστε μια χρεοκοπημένη χώρα, δεν έχουμε την πολυτέλεια της απευθείας ανάθεσης μιας τέτοιας μπίζνας, δεν μας αφήνετε να κάνουμε έναν διεθνή μειοδοτικό διαγωνισμό; Ο,τι γλιτώσουμε, καλό είναι».

Η προσφορά της Boeing

Διαγωνισμός δεν έγινε, όπως όλοι ξέρουμε, για τα αεροπλάνα. Ο,τι (μας) είπαν οι Αμερικάνοι, αυτό κάναμε. Αλλά αυτό, ακόμη και αν το είπαν οι Αμερικάνοι, όπως και να το δεις, όπως και να το κάνεις, είναι προβληματικό, αν η άλλη εταιρεία, η Boeing που ανέφερε στην ομιλία του ο Καμμένος, έχει υποβάλει συγκεκριμένη πρόταση στην κυβέρνηση.

Λέω αν, γιατί δεν το ξέρω –φαντάζομαι, αν συνέβη αυτό, είναι ένα μυστικό καλά φυλαγμένο στους τέσσερις τοίχους του (ελληνικού) Πενταγώνου. Οπότε, το δεύτερο ερώτημα, το οποίο δυνητικά, θα μπορούσε να μας απασχολήσει στο μέλλον, είναι το ακόλουθο:

–Αυτή η Boeing υπέβαλε οικονομική πρόταση για την αναβάθμιση των αεροσκαφών F-16 της ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας; Και αν υπέβαλε, ποια ήταν ακριβώς; Χειρότερη, ίδια ή καλύτερη αυτής της Lockheed Martin;

Αν ήταν χειρότερη, φυσικά δεν υπάρχει κανένα θέμα –χωρίς να αίρεται η υποχρέωση της κυβέρνησης για τη διενέργεια διεθνούς διαγωνισμού. Αν ήταν καλύτερη ή έστω και ίδια, εκεί νομίζω ότι υπάρχει ζήτημα. Σοβαρό.

O Φούκας και η φούσκα

Είχα διαβλέψει ότι οι «σωματοφύλακες» που περιβάλλουν ως κόρην οφθαλμού τον πρόεδρο Κώστα (Καραμανλή) θα ζητούσαν από τον πρώην διοικητή της ΕΥΠ πρέσβη Ιωάννη Κοραντή να επιχειρήσει να δώσει πνοή στο σκύβαλο της «Πυθίας» – του δήθεν σχεδίου δολοφονίας του Καραμανλή ως πρωθυπουργού, το 2008. Ο κύριος πρέσβης έκανε ό,τι μπορούσε ο άνθρωπος σε δυο κυριακάτικα φύλλα, ισχυριζόμενος εν τέλει ότι δεν υφίσταται το έγγραφο που ανατρέπει όλη την φιλολογία περί του σχεδίου. Κακώς κατά τη γνώμη μου, αλλά το έκανε, οπότε σύντομα θα δούμε τη συνέχεια αυτή της ιστορίας.

Αν κάνω αυτή την αναφορά στο θέμα σήμερα, και όχι χθες, είναι μόνο και μόνο για να αναφερθώ σε επιστολή που έλαβα χθες, μαχίμου δικηγόρου αναγνώστριάς μου, την οποία επιγραμματικά θα μπορούσα να τιτλοφορήσω «Υπέρ Φούκα, συνηγορία».

Η αναγνώστριά μου, λοιπόν, η οποία συμφωνεί απολύτως μαζί μου ότι η «Πυθία» δεν ήταν τίποτε περισσότερο από μία φούσκα, αισθάνθηκε την ανάγκη να υπερασπιστεί τον ειδικό ανακριτή (και όχι εισαγγελέα) κύριο Φούκα.

«Ο συγκεκριμένος Ανακριτής δεν υπάρχει ούτε μία περίπτωση στο εκατομμύριο να απέκρυψε το περίφημο έγγραφο Κοραντή» μου γράφει, δηλώνοντας παράλληλα ότι δεν έχει την παραμικρή σχέση με τον κ. Φούκα, πέραν της γνώσης της για τα πρόσωπα του δικαστικού χώρου, λόγω της πολυετούς άσκησης του δικηγορικού επαγγέλματος.

Καταχωρώ τη θέση της κυρίας (τα στοιχεία της οποίας διατηρώ) και συνηγορώ και εγώ, αν είχε δοθεί το έγγραφο 509/17-3-2009 στον ανακριτή, ο άνθρωπος προφανέστατα θα είχε οδηγηθεί στο εντελώς αντίθετο συμπέρασμα.

Για 3η (!!!) φορά σε δίκη

Επί του ιδίου θέματος, γενικού θέματος που αφορά τα όσα συνέβησαν την ταραγμένη τριετία 2008-2010, θα εντάξω τη χθεσινή απόφαση της εισαγγελέως του Αρείου Πάγου κυρίας (Πολυ)Ξένης Δημητρίου να στείλει για 3η (!!!) φορά στο Εφετείο, να δικαστεί τον πρώην πρόεδρο της ΕΛΣΤΑΤ Ανδρέα Γεωργίου, για το… αδίκημα της «ψευδούς βεβαίωσης» σε βαθμό κακουργήματος. Ποια είναι η «ψευδής βεβαίωση» του κ. Γεωργίου; Οτι ως επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ διόγκωσε σκόπιμα το δημοσιονομικό έλλειμμα του 2009, ώστε η χώρα να μπει στα Μνημόνια και όλα τα σχετικά που έχει αναπτύξει εδώ και σχεδόν μια δεκαετία η στρατιά των «ψεκασμένων» (με κορυφαίο το να παίξουν τα αδέρφια του Γιώργου στα CDS, τα ασφάλιστρα κινδύνου των ελληνικών ομολόγων, και να κονομήσουν εκατομμύρια!!!).

Τις δυο προηγούμενες φορές ο άνθρωπος αυτός, ο Γεωργίου δηλαδή, ένας εξαιρετικός επιστήμονας, ο οποίος βλαστημάει έκτοτε την ώρα και τη στιγμή που παρασύρθηκε και ήρθε να βοηθήσει τη χώρα του και δεν έκατσε στην Αμερική, αθωώθηκε πανηγυρικά, παρά τη λυσσώδη προσπάθεια των «ψεκασμένων» να καταδικαστεί, διότι πλην των άλλων τόλμησε να αποδείξει ότι η χώρα οδηγήθηκε στα βράχια από τον Καραμανλή, και όχι από τον Παπανδρέου, όπως εκείνοι έχουν οριστικά και αμετάκλητα αποφανθεί.

Υπενθυμίζω απλώς –για να έχουμε μια πληρέστερη εικόνα επί του θέματος –ότι η Κομισιόν, οι ευρωπαϊκοί θεσμοί, και κορυφαίες προσωπικότητες της Ευρώπης και του ΔΝΤ έχουν βεβαιώσει ότι τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ για το έλλειμμα του 2009 είναι απολύτως ορθά. Ορθότατα.

Ναι, αλλά προφανώς τους διαφεύγει το γνωστό που ισχύει στην Ελλάδα, ότι «αν τα στοιχεία δεν συμφωνούν μαζί μας, τόσο το χειρότερο για τα στοιχεία».

Με το ζόρι ένοχος

Τούτων δοθέντων, και για να μην έχουμε πάλι καμιά διαμαρτυρία από όλους αυτούς, θα πρότεινα στην κυρία Δημητρίου, πλην του Γεωργίου να στείλει στο σκαμνί και όλους αυτούς τους Ευρωπαίους που τον στηρίζουν, για αποδοχή ψευδούς βεβαιώσεως μετά χρήσεως –κακουργηματάκι, σούπερ, νομίζω. Μην πάει μόνος του, ο άνθρωπος…

Ακόμη, αφού η ίδια αποφαίνεται για τρίτη φορά ότι ο Γεωργίου είναι ένοχος, και η αθώωσή του δυο φορές κατά το παρελθόν, συνιστά κακοδικία, να του ρίξει πέντε -έξι χρονάκια η ίδια, να τελειώνουμε. Τι χρειάζεται νέα δίκη τώρα και κουραφέξαλα;