Ενας από τους λίγους σοβαρούς ανθρώπους της ελληνικής διαιτησίας που προσπάθησε να πει δυο πράγματα άξια προσοχής για την επιλογή του αρχιδιαιτητή Μέλο Περέιρα να φέρει στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδος ξένο διαιτητή ήταν ο Παναγιώτης Βαρούχας –ο γνωστότερος έλληνας τηλεδιαιτητής. Ο Βαρούχας εμφανίστηκε νυχτιάτικα στην τηλεοπτική «Δίκη» του Σκάι προσπαθώντας να σώσει την (χαμένη) τιμή της ελληνικής διαιτησίας –έκανε μάλιστα, όπως συνηθίζει, και μια ανάλυση της παρουσίας του Μπορμπαλάν στον τελικό κρίνοντας τα πεπραγμένα του ακριβοδίκαια.

Λάθη

Ο Βαρούχας κατέδειξε με τη δύναμη της εικόνας ότι ο Ισπανός, για τον οποίο τόση κουβέντα έγινε, δεν ήταν αλάνθαστος –κάθε άλλο. Δεν έχει δώσει δύο φάουλ (τουλάχιστον…) σε επικίνδυνες θέσεις, ενώ έχει κάνει ένα αρκετά σοβαρό λάθος βγάζοντας κίτρινη κάρτα στον Βαρέλα που δεν έχει κάνει τίποτα, κι όχι στον Βιεϊρίνια που εμπλέκεται στον καβγά με τον Βράνιες: αν ο Πορτογάλος έπαιρνε κίτρινη κάρτα θα είχε αποβληθεί και ο ΠΑΟΚ θα αγωνιζόταν για τουλάχιστον δέκα λεπτά με εννέα παίκτες. Ο Βαρούχας κατέδειξε επίσης ότι ο Μπορμπαλάν δεν έκανε χρήση του κανονισμού που ισχύει στην Ελλάδα και αφορά τις φωτοβολίδες ευθείας βολής: πολύ σωστά επεσήμανε πως από την στιγμή που έπεσαν τρεις τέτοιες από τους οπαδούς του ΠΑΟΚ, ο Ισπανός έπρεπε να διακόψει το ματς ακόμα κι αν η τελευταία έπεσε στα λεπτά των καθυστερήσεων. Πέρα από το ότι θα είχε πλάκα να διακοπεί και αυτό το ματς εις βάρος του ΠΑΟΚ (και η ΑΕΚ να κάνει το πρώτο νταμπλ στην ιστορία του ποδοσφαίρου στα χαρτιά…), ο Βαρούχας έχει δίκιο: αν λέμε μπράβο στον Μπορμπαλάν γιατί εφάρμοσε τον κανονισμό, αυτό έπρεπε να το κάνει χωρίς την παραμικρή έκπτωση –αν διακοπή προβλέπεται, διακοπή πρέπει να υπάρξει. Πιθανότατα μάλιστα ο έλληνας τηλεδιαιτητής να έχει και δίκιο όταν αφήνει να υπονοηθεί ότι η επιλογή του ξένου διαιτητή έγινε για να βρεθεί κάποιος ανεκτικός στις ρίψεις αντικειμένων: πιθανότατα στην ΕΠΟ να εκτιμούσαν ότι αυτό θα ήταν αδύνατο να μη συμβεί –ίσως ο Περέιρα, όταν λέει ότι έφερε ένα ξένο για να προστατέψει τους διαιτητές, να εννοεί ακριβώς αυτό, δηλαδή ότι χρειαζόταν κάποιος να πάρει πάνω του τέτοιες δύσκολες αποφάσεις. Αν στη θέση του Μπορμπαλάν ήταν έλληνας και δεν διέκοπτε το ματς όταν έπεσαν φωτοβολίδες θα τον έτρωγε το μαύρο φίδι: ο παρατηρητής θα το σημείωνε, ο χαμένος του ματς θα φώναζε, οι εφημερίδες θα τον «σταύρωναν» κ.τ.λ., ενώ τώρα ουδείς ασχολήθηκε. Ποιο λάθος κάνει ο Βαρούχας; Οτι ο κόσμος δεν ασχολείται με τους διαιτητές επειδή είναι Ελληνες, αλλά γιατί έχουν δώσει δικαιώματα στους πάντες να ασχολούνται μαζί τους. Τέτοια δικαιώματα δεν έδωσε ο Μπορμπαλάν και για αυτό, παρά τα λάθη του, πήρε τα μπράβο όλων.

Κουάξ κουάξ

Το πρόβλημα της ελληνικής διαιτησίας δεν είναι ότι οι έλληνες διαιτητές κάνουν λάθη: όλοι κάνουν –κι όπως έδειξε ο Βαρούχας και ο Μπορμπαλάν έκανε, μόνο που αυτός αντίθετα από τους δικούς μας έμοιαζε διαιτητής και αυτό εδώ που φτάσαμε είναι το σημαντικότερο. Οι Αμερικάνοι λένε ότι αν κάποιος μοιάζει με πάπια, συμπεριφέρεται σαν πάπια και κάνει κουάξ κουάξ, κατά πάσα πιθανότητα είναι πάπια. Αυτό ακριβώς είναι και το πρόβλημα των ελλήνων διαιτητών: δεν μοιάζουν με διαιτητές, δεν συμπεριφέρονται σαν διαιτητές, δεν σφυρίζουν σαν διαιτητές και κατά πάσα πιθανότητα δεν είναι διαιτητές. Αν όλος ο κόσμος είπε μπράβο στον Μπορμπαλάν και αν κάθε λογικός άνθρωπος λέει μακάρι και του χρόνου να ‘ρθουν ξένοι διαιτητές τουλάχιστον στα ντέρμπι, είναι γιατί στον τελικό του Κυπέλλου ο κόσμος είδε κάποιον που έμοιαζε, συμπεριφερόταν, σφύριζε και ήταν διαιτητής. Νομίζω είναι τόσο απλό που το καταλαβαίνει και ο Βαρούχας και όλοι όσοι για την επιλογή του Περέιρα διαμαρτυρήθηκαν.

Πενηνταράκια

Σε εποχές που γινόταν ο κακός χαμός με τη διαιτησία κι ακούγαμε στην τηλεόραση για το «θείο», «τα πενηνταράκια», «τα κόζα» και τους «περίεργους», υπήρχαν τουλάχιστον διαιτητές: ο Βασσάρας, ο Κασναφέρης, ο Μπίκας, ο Κάκος ήταν άνθρωποι που καταλάβαινες ότι αποφάσιζαν με βάση τον κανονισμό και τα μάτια τους. Ο καθένας είχε το κύρος που είχε κερδίσει εντός του γηπέδου –άλλος μεγαλύτερο, άλλος μικρότερο. Ολοι ενέπνεαν, αν μη τι άλλο, τον σεβασμό των ποδοσφαιριστών, ακριβώς όπως ο Μπορμπαλάν το περασμένο Σάββατο. Μπορεί να έκαναν λάθη, αλλά είχαν προσωπικότητα. Κυρίως δεν ήξερες τι θα κάνουν πριν καν αρχίσει το ματς. Δεν έψαχναν προστάτες, δεν προσπαθούσαν να δείξουν ποιος κάνει κουμάντο, κανείς παράγοντας δεν τηλεφωνούσε σε δημοσιογράφους για να διαμαρτυρηθεί γιατί αυτός τους πείραξε με κάποιο σχόλιό του. Είχαν συμπεριφορά διαιτητών και δεν ήταν φοβισμένα παιδάκια σαν τον Παπαπέτρου, αγχωμένοι φουκαράδες σαν τον Σιδηρόπουλο, μελαγχολικά πριγκιπόπουλα σαν τον Αρετόπουλο και τον Μάνταλο ή κακομοίρηδες που θέλουν να πέσουν στα γόνατα και να αυτομαστιγωθούν όπως ο Κομίνης στην Τούμπα, όταν είδε ότι ο ΠΑΟΚ σκόραρε. Επίσης όλοι είχαν και πατεράδες και πεθερούς και φίλους πρόεδρους Ενώσεων, αλλά δεν τους άφηναν να παριστάνουν τους πλασιέ των σφυριγμάτων και των υπηρεσιών τους: οι τωρινοί διευθύνουν ματς και νομίζεις πως έχουν κρεμασμένη στο λαιμό μια ταμπέλα που γράφει «ανοίξαμε και σας περιμένουμε». Ο Μπορμπαλάν όχι.

Κότες

Είναι αλήθεια ότι οι έλληνες διαιτητές έχουν και πολλά άλλοθι. Τους στήνουν στον τοίχο οι εφημερίδες για πλάκα, πετάνε φυλλάδια έξω από τα σπίτια τους για να τους ενημερώσουν ότι γνωρίζουν πού μένουν (!), κάμποσοι έχουν φάει και ξύλο για να τρομοκρατηθούν και να δίνουν τα «κουκούτσια» εκεί που πρέπει. Φταίει πάρα πολύ και το κράτος που δεν έχει ξεδιαλύνει ένα σωρό σκοτεινές υποθέσεις με αυτούς στο ρόλο του θύματος: ακόμα περιμένουμε να μάθουμε ποιος έδειρε τον Τσαχειλίδη, ποιος κυνηγούσε τον Σιδηρόπουλο στον Αγιο Κοσμά, ποιος έκαψε το εξοχικό του Μπίκα, ποιος έβαλε κοριούς στο αμάξι του Ζωγράφου πριν τον τσακίσει στο ξύλο, με ποιου εντολή ένας «θαμνάκιας» χτύπησε τον Βασσάρα. Ομως η μεγάλη ευθύνη είναι πάντα των διαιτητών που ξεπουλάνε το κύρος τους αδυνατώντας να μοιάζουν «άρχοντες του αγώνα» –έτσι τους λέγανε κάποτε. Ακόμα και η ίδια η ιστορία του ερχομού του Μπορμπαλάν αυτό κατέδειξε: δεν κατάφεραν να συνεννοηθούν και να στείλουν μια επιστολή διαμαρτυρίας στον αρχιδιαιτητή Περέιρα –οι μισοί δεν την υπέγραψαν για να μη δυσαρεστηθεί η ΕΠΟ. Τι τα θες, τι τα γυρεύεις: το αμερικάνικο αξίωμα (που λέει ότι όποιος μοιάζει με πάπια, συμπεριφέρεται σαν πάπια κ.τ.λ.) έχει εφαρμογή και σε όποιους μοιάζουν με κότες, συμπεριφέρονται σαν κότες και κάνουν κοκοκό. Είναι τελικά κότες…

Τελευταία Νέα