Στο φινάλε αυτής της εβδομάδας έπρεπε να ασχολούμαστε με το Final 4 της Ευρωλίγκας που γίνεται στο Βελιγράδι. Οι ομάδες μπάσκετ του Ολυμπιακού και του ΠΑΟ πέρασαν ολόκληρο τον χειμώνα κυνηγώντας αυτό τον μεγάλο στόχο. Ο ΠΑΟ ήθελε να επιστρέψει στη συγκεκριμένη διοργάνωση από την οποία λείπει χρόνια τώρα –η οικονομική υπέρβαση που έκανε φέτος ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος έγινε για αυτόν κυρίως τον λόγο. Ο Ολυμπιακός, από τη μεριά του, είχε κάνει το Βελιγράδι ένα είδος γης της (ολυμπιακής) Επαγγελίας: ήταν η ευκαιρία του να παίξει για πρώτη φορά «ένα Final 4 στην έδρα του» –η αδελφοποίηση των οπαδών του με αυτούς του Ερυθρού Αστέρα υποσχόταν ότι οι Ερυθρόλευκοι θα είχαν μια υποστήριξη χωρίς προηγούμενο στην πρωτεύουσα της Σερβίας. Αλλά στον αθλητισμό οι μεγάλες προσδοκίες κρύβουν συχνά μεγάλες απογοητεύσεις.

Γαλλία

Μια από τις παράξενες βεβαιότητες των οπαδών είναι ότι οι ομάδες μπορούν να προετοιμάσουν μια επιτυχία εκμεταλλευόμενες το γεγονός ότι στο φινάλε της σεζόν υπάρχει ένας βολικός τελικός: το ακούω να λέγεται πολύ συχνά, είτε μιλάμε για ποδόσφαιρο, είτε για μπάσκετ. Παλιότερα θεωρούσαμε δεδομένο ότι στους τελικούς των μεγάλων διοργανώσεων ο γηπεδούχος θα φέρει το πράγμα στα μέτρα του και θα κερδίσει. Δεν είναι έτσι πια.

Η τελευταία ομάδα που κέρδισε παγκόσμιο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου γιατί το διοργάνωσε ήταν η Γαλλία το 1998. Το 2002 η Νότια Κορέα έκανε μια μεγάλη πορεία (με μεγάλη βοήθεια από τη διαιτησία), ενώ η συνδιοργανώτρια Ιαπωνία απέτυχε παταγωδώς. Το 2010 η γηπεδούχος Νότια Αφρική δεν πέρασε ούτε τον πρώτο γύρο. Οι σοβαροί Γερμανοί ως γηπεδούχοι έφτασαν το 2006 στον ημιτελικό κι αποκλείστηκαν από τους Ιταλούς, που ως διοργανωτές είχαν αποτύχει το 1990. Το 2014 η Βραζιλία ζούσε την διοργάνωση που φιλοξενούσε με μεγάλο άγχος για την τελική κατάληξη της Σελεσάο: τα επτά γκολ που οι Βραζιλιάνοι δέχτηκαν από τους Γερμανούς απέδειξαν πως ο κόσμος τους, που δεν τους πίστευε, είχε δίκιο.

Ευρωλίγκα

Στην Ευρωλίγκα τα κατάφεραν ως γηπεδούχοι η Ρεάλ και η Φενέρ: και οι δυο κέρδισαν τον Ολυμπιακό έχοντας όμως ομάδες πανίσχυρες –πιθανότατα θα είχαν βγει πρωταθλητές Ευρώπης και αν δεν φιλοξενούσαν την διοργάνωση. Αντίθετα με αυτές, οι παράγοντες οι παίκτες και οι προπονητές ομάδων με παράδοση όπως ο Ερυθρός Αστέρας φέτος ή η Αρμάνι Μιλάνο και η Εφές Κωνσταντινούπολης πριν μερικά χρόνια είδαν τη διοργάνωση που φιλοξένησαν από τις εξέδρες: δεν κατάφεραν να φτάσουν στο δικό τους Final 4, όπως δεν θα τα κατάφερναν ακόμα κι αν αυτό γινόταν κάπου αλλού. Δεν αρκεί να ξέρεις ότι θα διοργανώσεις ένα τελικό για να τον κερδίσεις κιόλας. Ρωτήστε την Μπάγερν Μονάχου που στο ποδόσφαιρο έχασε το 2012 έναν τελικό στην έδρα της, αλλά και τη Ρεάλ Μαδρίτης που όταν ο τελικός έγινε στο Μπερναμπέου το 2010, είδε από τον καναπέ της να παίζουν σε αυτόν η Ιντερ και η Μπάγερν.

Λάθος

Η δική μου εντύπωση είναι ότι φέτος, ειδικά τον Ολυμπιακό, τον κατέστρεψε το όραμα του Βελιγραδίου. Η ομάδα του Γιάννη Σφαιρόπουλου έκανε το λάθος να προτάξει το τέλος του ταξιδιού από το ίδιο το ταξίδι, που είναι πάντα σημαντικότερο. Ολοι μιλούσαν για τον προορισμό, ξεχνώντας ότι για να φτάσει εκεί η ομάδα έπρεπε να βελτιωθεί, να φορμαριστεί την κατάλληλη στιγμή, να μπει στα play off πλήρης και γεμάτη ενέργεια. Ο Ολυμπιακός αντιμετώπισε τα ματς της κανονικής περιόδου ξοδεύοντας όλο του το καύσιμο, γιατί πίστευε πως με όπλο το πλεονέκτημα έδρας θα περάσει τον σκόπελο των play off και μετά θα πάει στο Βελιγράδι όπου «θα μιλήσει ο λαός». Ολη αυτή η προσέγγιση ήταν απολύτως ιδεοληπτική και δεν αποτελούσε σχέδιο, αλλά απλή προσδοκία. Στο μπάσκετ όλα κρίνονται τον Μάιο –το τι κάνεις τον Οκτώβριο και τον Νοέμβριο δεν έχει καμία σημασία. Ο Ολυμπιακός έκανε τόσο κακή διαχείριση της σεζόν που ακόμα και αν απέκλειε την Ζαλγκίρις (χάρη στη βοήθεια της τύχης π.χ.), πάλι θα έφτανε στο Βελιγράδι αποδεκατισμένος. Ο Πρίντεζης δεν έχει ακόμα ξεπεράσει τον τραυματισμό του, ο Παπανικολάου ακόμα αναρρώνει, ο Μιλουντίνοφ δεν θα αγωνιζόταν κι ο Τιλί σακατεύτηκε. Δεν υπάρχει καμία άλλη ομάδα από αυτές που ήθελαν να κερδίσουν το Final 4 που αυτό τον καιρό να έχει τόσους τραυματίες. Ωστόσο κι ο Παναθηναϊκός που δεν αγχώθηκε από οράματα δεν τα κατάφερε.

Μάτια

Οποιος παρακολουθεί τον Παναθηναϊκό αυτό τον καιρό στους αγώνες του ελληνικού πρωταθλήματος τρίβει τα μάτια του: είναι φανερό πως ο Πασκουάλ φρόντισε η ομάδα του να είναι τη συγκεκριμένη στιγμή στην καλύτερή της φόρμα στη σεζόν. Ο ΠΑΟ έχει βάλει 220 πόντους στα δυο τελευταία ματς του πρωταθλήματος: πετάει. Αλλά πριν να πάει στο Βελιγράδι έπρεπε ν’ αντιμετωπίσει τη Ρεάλ Μαδρίτης του Ντόνσιτς κι αυτός ειδικά δεν μπορούσε από το Final 4 να λείπει. Στην κρισιμότερη στιγμή των play off «σκότωσε» τον ΠΑΟ με ένα τρίποντο εκτός λογικής. Μπορεί να συμβεί.

Ψύχωση

Κι ο ΠΑΟ ωστόσο πλήρωσε μια ψύχωση. Αυτός δεν ζούσε για το Βελιγράδι όπως ο Ολυμπιακός, αλλά παγιδεύτηκε στη βεβαιότητα ότι η έδρα του είναι όπλο τεράστιο. Ετσι, στις τελευταίες αγωνιστικές προσπάθησε πολύ για να μπει στην τετράδα και να έχει το περίφημο «πλεονέκτημα της έδρας» –πράγμα που στάθηκε αιτία ν’ αντιμετωπίσει τη Ρεάλ.

Η Βασίλισσα σε πέντε ματς είναι δύσκολος αντίπαλος. Συνετρίβη στο ΟΑΚΑ, αλλά βρήκε τη δύναμη να σηκωθεί –μόνο αυτή το κατάφερε.

Οταν πήγε τη σειρά στην Ισπανία, η διαδρομή του ΠΑΟ δυσκόλεψε: η Ρεάλ έχει πάντα και λίγη βοήθεια από τους διαιτητές, ειδικά στην έδρα της. Ο ΠΑΟ έπρεπε να έχει τον κυνισμό να την αποφύγει στα play off, τερματίζοντας πέμπτος ή έκτος.

Το πού θα τερματίσεις μικρή σημασία έχει: πέρυσι η Φενέρ και φέτος η Ρεάλ έφτασαν στο Final 4 χωρίς πλεονέκτημα έδρας. Ο Πασκουάλ τα κατάφερε στα σημαντικά και πλήρωσε μια λεπτομέρεια.

Ανάγνωση

Από τον Ολυμπιακό έλειψε η ικανότητα προγραμματισμού, η σωστή ανάγνωση της δυσκολίας –ίσως και λίγη τύχη. Από τον Παναθηναϊκό έλειψε η κυνικότητα, ο ρεαλισμός, η εξυπνάδα να αποφύγει τη Ρεάλ –στο χέρι του ήταν. Ο ΠΑΟ μπορεί να πιστεύει πως στη φόρμα που βρίσκεται, αν ήταν στο Βελιγράδι, θα είχε κάνει σπουδαία πράγματα: με τον Νικ Καλάθη που, όπως βλέπετε στο σκίτσο, ήταν φέτος «διαστημικός», ο ΠΑΟ θα ήταν αυτό το τριήμερο πρωταγωνιστής. Παρ’ όλο που στον Ολυμπιακό πιστεύουν το αντίθετο, το Βελιγράδι είναι μια χαμένη ευκαιρία για τον ΠΑΟ κυρίως.