Ερώτηση: ποια είναι η καλύτερη ομάδα που έχουμε δει μέχρι τώρα στα γήπεδα της Ρωσίας; Απάντηση χωρίς δεύτερη σκέψη: η Ισπανία. Κι ας μην κέρδισε στην πρεμιέρα. Σκόραρε τρεις φορές απέναντι στην Πορτογαλία του Φερνάντο Σάντος. Εφτιαξε πολλές ευκαιρίες. Εχει ποδοσφαιριστές με προσωπικότητα. Μπορεί να παίξει καλύτερα από κάθε ομάδα ποδόσφαιρο κυριαρχίας. Με την υπεροπλία που έχουν στα χαφ μπορούν να φτάσουν σε συντριπτικά ποσοστά κατοχής. Εχουν ταχύτητα στην επιθετική ανάπτυξη. Αν τους συγκρίνουμε π.χ. με τη Γερμανία, οι πάσες που αλλάζει η ομάδα του Λεβ είναι αργές, σε χαμηλό τέμπο, κουραστικές για τον θεατή, εύκολες για τον αντίπαλο. Η Ισπανία έχει τον Ινιέστα, η Γερμανία για την ίδια δουλειά τον Οζίλ. Το ότι δεν κέρδισε στην πρεμιέρα ήταν θέμα συγκυριών. Το αυτογκόλ του Ντε Χέα, το «καψούλι» στο φάουλ που έκανε ο Ρονάλντο το 3-3.

Αγχος

Τη Βραζιλία θα πρέπει να την ξαναδούμε. Αν δηλαδή η φλυαρία και η επιπολαιότητα που έδειξαν με την Ελβετία θα έχουν συνέχεια. Ο Τιτί (φωτογραφία) δικαιολόγησε τους ποδοσφαιριστές του, μιλώντας για το άγχος της πρεμιέρας. Το να μη βάζεις τα πόδια σου, το να χάνεις τις προσωπικές μονομαχίες, κάτι άλλο δείχνει, και όχι άγχος. Αυτά σχετικά με τα φαβορί. Από κει και πέρα, ύστερα από το εντυπωσιακό Μεξικό είναι οι ομάδες της Ευρώπης που δείχνουν αξιοπιστία. Προσήλωση στον στόχο και δυνατότητα να πάρουν αποτέλεσμα. Η Κροατία απέναντι στη Νιγηρία, η Σερβία κόντρα στην Κόστα Ρίκα. Η Σουηδία με τη Νότια Κορέα, το Βέλγιο εύκολα τον αδύνατο Παναμά. Η επόμενη ερώτηση που προκύπτει αφορά τα φαβορί. Κατά πόσο, δηλαδή, μπορούν να βελτιωθούν οι ομάδες που παραπάτησαν στην πρεμιέρα. Δεδομένου ότι στο Μουντιάλ κυριαρχεί το Στοίχημα, η απάντηση είναι «κάνε με προφήτη να σε κάνω πλούσιο». Στα Μουντιάλ τα έχουμε δει όλα. Παγκόσμιες πρωταθλήτριες, τη Γαλλία (το 2002) και την Ιταλία (το 2010), να αποκλείονται από τη φάση των ομίλων χωρίς νίκη. Την Ιταλία το 1982 να ξεκινάει με τρεις ισοπαλίες και να το σηκώνει. Οπως και η Ισπανία το 2010 που ξεκίνησε με ήττα. Δεν μπορείς να ξέρεις. Οι κακές εμφανίσεις ωστόσο δεν είναι τυχαίες. Τα προβλήματα π.χ. της Αργεντινής ήταν γνωστά και δεδομένα. Γι’ αυτό άλλωστε πήρε την πρόκριση την τελευταία αγωνιστική, με την ψυχή στο στόμα. Το ότι η Γερμανία έχει πρόβλημα στο γκολ, το ξέραμε. Δεν το μάθαμε την Κυριακή. Την Κυριακή είδαμε και την άνεση των Μεξικανών να βγαίνουν στην κόντρα φάτσα με τον Νόιερ. Προσωπικά, αν βλέπω μια κακή ομάδα, δεν είμαι αισιόδοξος ότι θα ανακάμψει. Οσο βαριά φανέλα κι αν έχει. Αυτό λέει και η στατιστική. Το κακό ξεκίνημα κατά κανόνα έχει και συνέχεια.

Αποφάσεις

Στα δικά μας, που λένε και στην τηλεόραση, την τελευταία κούπα της σεζόν τη σήκωσε ο Παναθηναϊκός στο κλειστό του ΟΑΚΑ. Χωρίς να βάζουμε στο ζύγι τη διαιτησία, ήταν σε όλη τη διάρκεια της σεζόν η καλύτερη ομάδα. Στον Ολυμπιακό είναι παραπάνω από εμφανές ότι έκλεισε ο κύκλος. Του κόουτς Σφαιρόπουλου (φωτογραφία) με δύο πρωταθλήματα και δύο τελικούς Ευρωλίγκας στα τέσσερα χρόνια παραμονής. Σχετικά με τον Σπανούλη, όποιος έχει τα γένια έχει και τα χτένια. Η πρώτη άποψη είναι ότι μένει με μείωση αποδοχών. Για να είναι όλοι ικανοποιημένοι. Η δεύτερη, ότι ο Ολυμπιακός, με τα λεφτά που πληρώνει σήμερα, αν βγει στην αγορά, βρίσκει καλύτερο πλέι μέικερ. Είναι και θέμα κατανομής του μπάτζετ. Δύσκολη απόφαση όταν πρόκειται για τον αρχηγό της ομάδας. Σε κάθε περίπτωση, οι αδελφοί Αγγελόπουλοι θα κληθούν να πάρουν αποφάσεις. Κι όπως γίνεται πάντα στον αθλητισμό, ό,τι σπέρνεις θερίζεις.