«Τώρα η Ελλάδα είναι μια κανονική χώρα μέσα στην ευρωζώνη. Δεν υπάρχει άλλο πρόγραμμα για την Ελλάδα, δεν μπορεί να υπάρξει και δεν θα υπάρξει. Γυρίζουμε σελίδα». Με αυτά τα λόγια, ο ευρωπαίος επίτροπος Οικονομικών Υποθέσεων, Πιερ Μοσκοβισί, στο Μέγαρο Μαξίμου, σφράγισε την επίσκεψή του στην Ελλάδα, τις προάλλες, όπου συνάντησε τον πρωθυπουργό και άλλους πολιτικούς εκπροσώπους. Ο μεν Αλέξης Τσίπρας, σε αυτά τα λόγια στηρίχθηκε για να επαναλάβει την εκδοχή του, ότι είμαστε στον δρόμο της «καθαρής εξόδου» κι ότι η κυβέρνησή του, η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, είναι εκείνη που καταφέρνει να κλείσει το κεφάλαιο της κρίσης. «Το σημαντικότερο για την Ελλάδα είναι ότι από εδώ και πέρα οι εκλεγμένες κυβερνήσεις θα έχουν το δικαίωμα να επιλέγουν τα μέσα με τα οποία θα επιτυγχάνουν τους στόχους», πρόσθεσε ο Πρωθυπουργός, μπροστά στον ευρωπαίο αξιωματούχο. Η αντιπολίτευση δεν συμμερίστηκε ούτε τη ρητορική του Πρωθυπουργού ούτε την οπτιμιστική ανάγνωση του ελληνικού ζητήματος από τον επίτροπο. Ο πρόεδρος της ΝΔ, μάλιστα, τόνισε ότι τον Αύγουστο δεν υπάρχει καμία καθαρή έξοδος –δεν είναι καθαρή έξοδος η κατάσταση κατά την οποία η χώρα θα έχει μελλοντικές δεσμεύσεις, επιπλέον μέτρα και ενισχυμένη εποπτεία. «Αυτό που στην πραγματικότητα συμβαίνει», σημείωσε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, «είναι ότι τον Αύγουστο ολοκληρώνεται το τρίτο αχρείαστο Μνημόνιο, το οποίο επιβλήθηκε στην Ελλάδα ως συνέπεια του καταστροφικού πρώτου εξαμήνου της διακυβέρνησης Τσίπρα – Καμμένου το 2015», πριν συστήσει στον Πιερ Μοσκοβισί να είναι προσεκτικότερος και να σέβεται τις θυσίες που έχουν υποστεί οι Ελληνες. Από την πλευρά του, ο Ευάγγελος Βενιζέλος ήταν οξύτερος. Σε συνέντευξή του στον ραδιοσταθμό Αθήνα 984 ανέφερε ότι οι αποφάσεις του Εurogroup μιλούν για «ολόκληρο υβριδικό σύστημα ενισχυμένης εποπτείας, η οποία λειτουργεί ως προληπτική πιστωτική γραμμή με όλα τα κακά της, αλλά όχι τα καλά της». Και πρόσθεσε, θέτοντας τη στάση του επιτρόπου υπόψη του προέδρου της Κομισιόν: «Αυτό το οποίο δημιουργεί πρόβλημα και πρέπει ο κ. Μοσκοβισί να το σκεφθεί πάρα πολύ σοβαρά –και η Επιτροπή ως όργανο να το σκεφθεί υπό τον κ. Γιούνκερ –είναι αν η Επιτροπή έχει μέσα στις αρμοδιότητές της την ενθάρρυνση και την τροφοδότηση του πολιτικού τυχοδιωκτισμού και του ακραίου εθνικολαϊκισμού στα κράτη – μέλη, ή αν αποστολή της είναι να ανακόπτει αυτά τα φαινόμενα».

Ο Πιερ Μοσκοβισί δεν ήταν από την αρχή υπέρ της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Εχοντας ζήσει την παρανοϊκή διαπραγμάτευση του πρώτου εξαμήνου του 2015, είχε εκφράσει σε πολλούς τόνους και την απελπισία και την αγανάκτησή του. Τον Οκτώβριο του 2015, όταν το δημοψήφισμα του Οχι είχε μετατραπεί σε Ναι κι ο Αλέξης Τσίπρας είχε εισηγηθεί και υπογράψει το Τρίτο, υπό άλλες συνθήκες αχρείαστο, Μνημόνιο, κατέθεσε την εμπειρία του με την Ελλάδα σε ένα ντοκιμαντέρ του γαλλογερμανικού καναλιού ARTE. Εκεί δήλωνε ότι, κατά τη διαπραγμάτευση, η ελληνική κυβέρνηση χρονοτριβούσε επειδή πίστευε ότι οι Ευρωπαίοι θα τρόμαζαν στην προοπτική ενός Grexit. «Ο Βαρουφάκης ήταν εδώ για να μη διαπραγματευτεί», είπε με απόλυτη σιγουριά, ενώ καταλόγισε ευθύνες στον τότε υπουργό Επικρατείας Νίκο Παππά, για υπονόμευση της συμφωνίας στα τέλη Ιουνίου. «Πιστεύω ότι ο Αλέξης Τσίπρας ήταν πρόθυμος να διαπραγματευθεί, όμως κάθε φορά ο Παππάς τού έλεγε ότι «όχι, κύριε Πρωθυπουργέ, δεν μπορείτε να υποχωρήσετε εδώ, δεν μπορείτε να ξεκινήσετε από αυτήν τη βάση»».

Τι άλλαξε από τότε ίσαμε σήμερα; Μόνο ένα: ο Αλέξης Τσίπρας, έχοντας κάνει την περίφημη kolotoumba, αποφασισμένος μετά το ριζοσπαστικό διάλειμμα να συμμετάσχει στο λαμπερό προσκήνιο της ευρωπαϊκής ελίτ, να γίνει μέλος της «Αριστεράς του χαβιαριού», υπέγραψε τα πάντα, καταφέρνοντας μάλιστα να απορροφήσει στο εσωτερικό της Ελλάδας τους κοινωνικούς κραδασμούς. Ενας ξεπουπουλιασμένος πρώην επαναστάτης που τα δίνει όλα μπορεί να είναι ο ιδανικός εταίρος για τον Πιερ Μοσκοβισί –μέχρι και ομοϊδεάτης του θα μπορούσε να γίνει, μέλος του κλαμπ της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας. Γιατί να του αντιταχθεί κανείς;

Ο γεννημένος το 1957 στο Παρίσι Πιερ Μοσκοβισί, με γονείς που υπηρετούσαν την ψυχική υγεία, μπορεί να κατανοήσει τις ταυτίσεις. Με πρώιμη θητεία στον τροτσκισμό, απ’ όπου μεταπήδησε στο Σοσιαλιστικό Κόμμα το 1984, για να γίνει μέχρι και υπουργός Οικονομικών, θα μπορούσε να είναι κάτι σαν κηδεμόνας του Αλέξη Τσίπρα στην προσπάθεια της δικής του μετατόπισης και της ένταξης στην ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία. Αλλωστε, θέλει συμμάχους –τελειώνει οσονούπω η θητεία του στην Κομισιόν, όπου υπηρετεί ως επίτροπος Οικονομικών και Δημοσιονομικών Υποθέσεων, Φορολογίας και Τελωνείων, ο Μακρόν δεν θα του δώσει άλλη ευρωπαϊκή παράταση, οπότε τον αναμένει η γαλλική πολιτική σκηνή και η σε ύφεση σοσιαλδημοκρατία, να ψάχνει ιδέες και πρόσωπα που θα την ανανεώσουν.

Μπορεί να είναι όλα αυτά λόγοι του στοργικού πατερναλισμού που επιδεικνύει ο Πιερ Μοσκοβισί απέναντι στον Αλέξη Τσίπρα; Ο,τι και να ‘ναι, ο επίτροπος ελέγχεται επειδή δεν λαμβάνει υπόψη του την κατάσταση που άφησαν οι πολιτικές επιλογές του έλληνα Πρωθυπουργού στη χώρα του. Αν είχε λάβει υπόψη τον βαθύτατο διχασμό που επέβαλε στην Ελλάδα ο ΣΥΡΙΖΑ, τη συγκυβέρνηση με τους ΑΝΕΛ και την πραγματική κατάσταση στη χώρα, τις συνέπειες του Τρίτου Μνημονίου, του «δραχμικού Μνημονίου» όπως το αποκαλεί ο καθηγητής Παναγής Παναγιωτόπουλος. Δεν το έλαβε υπόψη. Αντίθετα, συμπεριφέρθηκε σαν γραφειοκράτης που απαλλάχτηκε από έναν μεγάλο βραχνά –το ελληνικό πρόβλημα. Γιατί να μη γιορτάσει, λοιπόν, ο Πιερ Μοσκοβισί την ενσωμάτωση του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπρα στο ευρωπαϊκό κατεστημένο; Κι οι Ελληνες, μόνιμα θύματα μιας νέας ελίτ καιροσκόπων και δημαγωγών; Ο απαλλαγμένος από το βάρος γραφειοκράτης θα μπορούσε να πει: ας πρόσεχαν.